De Pampas van Patagonie

30 november 2014 - El Calafate, Argentinië

2014-11-22 Coyhaique-Puerto Ibanez

Lengte 119km

Hoogte meters 1890mtr.

Het fietsen begint weer na een lekker relaxte rustdag. Nog een ontbijt in het hotel genuttigd en ik ga met de taxi vanaf het hotel richting de camping. Vervolgens de trucks laden en het startschot wordt gegeven. Het is een timing dag maar besluit om daar niet aan mee te doen. Mijn maatje Michelle is behoorlijk ziek (verkouden) en besluit met haar mee te fietsen en iets van ondersteuning te geven. Het weer is mooi, licht bewolkt, echter met een frisse bries. We fietsen door mooie en bergachtige omgevingen. Lijkt wel op de Zwitserse Alpen. Weer met veel besneeuwde Andestoppen. We werken nog mee aan een foto reportage voor facebook van Bike dreams. Moeten diverse malen langs een bloemenveld rijden met op de achtergrond bergen om mooie plaatjes te schieten voor facebook.

 

het resultaat

Het resultaat van de fotoreportage

 

De tocht gaat verder en verder en we passeren de pas en beginnen aan de afdaling. Het is weer een spectaculaire afdaling met vele lekker lopende bochten.

Kringelweg

Kringelweg

Uiteindelijk arriveren we in het dorpje en op de camping. De camping is niet meer dan een wei waarop koeien lopen. Er is maar liefst één douche en wc voor de 35 bikers. Het is dus meer een bushkamp  dan een camping. We eten in een knus hutje waar Gerdie aardappelpuree met hachee voor ons gemaakt heeft. Lekker een keer iets anders dan pasta. Na het avondeten loop ik nog een rondje met Annelot en Walter door het dorpje richting het meer. Hier genieten we van de avond. Bij het terug lopen drinken we nog een biertje en de volgende fietsdag kan weer beginnen.

Meer en vulkaan

Meer en vulkaan

 

2014-11-23 Puerto Ibanez-Perito Moreno

Lengte 111km

Hoogte meters 1201mtr.

Het opstaan van vandaag is het gebruikelijk ritueel; mijn spullen inpakken in de rugzak, tentje en campingspullen inpakken om vervolgens bij het ontbijt aan te schuiven. Ontbijt van deze ochtend is het gebruikelijk ontbijt; paar sneetjes brood en vlokken naar binnen proberen te krijgen. Meestal kost het me moeite om voldoende eten naar binnen te krijgen. Vervolgens is er ingeslopen dat ik de trucks laad met campingspullen. Dit doe ik meestal met JR, een Amerikaan. Opmerkelijk om te zien dat gewoontes er zo snel insluipen. Als ik een keer geen zin heb of naar de WC moet zal niemand dit op zich moeten nemen.

De stage van deze dag brengt ons weer richting Argentinië voor een dag of wat. Na twee kilometer is de grens overgang en verlaten we Chili.

Rij voor grens overgang

Foto grens overgang

Vervolgen rijden we 20km door niemandsland om dan weer de grens met Argentinië te passeren. De grensovergang van Chili verliep buitengewoon. Vijf beambten hielpen ons met de benodigde formaliteiten. De twintig kilometer door niemandsland waren zeer bijzonder. Korte steile beklimmingen, wel tot 20% door een soort duinachtig gebied. Er worden in dit gebied voor het eerst condors gespot. Een paartje vliegt juist boven ons. De omgeving geeft veel vergezichten op meren die er door de zon zeer blauw uit zien.

uitzichten met meren

Uitzichten met meren

Ook de grensovergang met Argentinië verloopt soepel. Weliswaar maar één beambte die de formaliteiten invult maar omdat de groep gespreid aankomt levert dat geen lange wachtrijen op. Ik zet per ongeluk mijn fiets onder een afvalbordje wat veel hilariteit oplevert omdat ik inmiddels zowat alles aan mijn fiets vervangen heb wat er maar te vervangen is.

Fiets bij het vuil

Fiets bij het afval?

De rest van de etappe gaat over de pampas met dirt road en tailwind naar Perito. De road was niet al te slecht en met de wind mee trappen we lekker door. Door mijn grootte en gewicht kan ik dit soort roads goed aan en arriveren we weer spoedig op de camping.

Dirt road

De dirt road

Als avondeten staat er een verrassing op het menu; een lekker broodje hamburger gemaakt door onze kok Gerdie. Ze weet ons regelmatig te verrassen met afwisselende en lekkere menu’s.

 

2014-11-24 Perito Moreno-Bajo-Caracoles

Lengte 131km

Hoogte meters 1310mtr.

De stage van vandaag gaat over de pampas van Patagonie. De eerste van een rit of vier over de Pampas. De pampas staat bekend vanwege de harde wind (mee, tegen of van opzij). Verder is er niet veel te zien behalve een grote leegte.  Er is timing vandaag en besluit daaraan mee te doen. Het is wel lang voor timing om 130km te knallen maar ja het alternatief is in een pelletontje te gaan zitten en met wat muziek de etappe uit te trappen. Meteen na de start gaan we met een mannetje of vier, vijf er vandoor, de racers van vandaag (Alfred, James, Diederik en Terry). Na twee heuveltjes en dito down hills blijven er nog twee man over met de kracht en de snelheid; Alfred en ikzelf. We trappen lekker door maar plotseling begint mijn rem aan te lopen. Ik kijken en kijken  wat er aan de hand is. Vraag of Alfred ook kan kijken maar al rijdend valt er niks te zien. Wat overblijft is een tikkend geluid van de velg tegen de rem. Dit wordt met het half uur erger en erger. Besluit om te stoppen om eea nauwkeurig te kunnen bekijken. Blijkt dat de velg aan het scheuren is en er ligt een bobbel op. Gelukkig is de lunch vlakbij en kunnen we kijken of daar er iets aan te doen is. Dat blijkt inderdaad het geval. Er staat een reserve fiets op het dak met dezelfde maat wielen en dezelfde versnellingen. Dus wiel omsteken en eten maar. Op dat moment rijden James en Ben voorbij en tot mijn ontzetting skippen ze lunch. Wat was ik kwaad, sta je daar met je wiel te stressen en dan nog amper tijd om te eten!!!! Het valt niet altijd mee als je aan het racen bent. Gelukkig komt er een heel stuk met tegenwind aan en daar voel ik me goed thuis. Denk dat dit aan de polderritjes in NL ligt. Alfred en ik halen het paartje al snel weer in en gaan er hard voorbij zodat ze zeker niet aan kunnen pikken. We trappen met zijn tweeën de etappe stevig uit en halen nog meer dan ½ uur winst uit de laatste 40km. We eindigen in het dorpje op de pampas met wel geteld 5 huizen en een gasstation.

De 5 huizenHet dorpje

Foto dorpje en naambordje

 

2014-11-25 Bajo Caracoles-Las Horquitas

Lengte 109km

Hoogte meters 551mtr.

Vandaag de volgende etappe op de pampas. Dit betekent waarschijnlijk een saaie etappe. Weinig te zien en hard werken tegen de wind in, Patagonie staat hierom bekend. Er is wel timing maar ik besluit na een paar kilometers hieraan niet mee te doen, er staan nog genoeg etappes met timing voor de boeg. Verder staat er voor morgen een koppeltijdrit voor de boeg. Hiervoor wil ik de benen wat sparen. Het etappeverloop is inderdaad zoals verwacht, de racers van de dag trekken er op uit en de rest vormt een pelotonnetje om de westenwind te bestrijden.

Enige hoogtepunt is dat we redelijk veel Amarillo’s tegenkomen. Verder steekt er een keer een kudde herten over.

Amadillo

Foto Amarillo

En zo wordt deze etappe weer geslecht. Bij aankomst op de camping/hotel blijkt er e.e.a. veranderd te zijn t.o.v. een paar jaar geleden. Er is nauwelijks een plek te vinden om de tent op te zetten. De paar beschikbare hotelkamers worden verdeeld onder de liefhebbers. Ik besluit voor de goedkope tussenoplossing te gaan. Ik gooi mijn matje en mijn slaapzak in de dinerkamer neer.  Lig ik toch mooi droog en uit de wind. Ben alleen benieuwd hoe warm het is vannacht in deze grote kamer.

 

2014-11-26 Las Horquitas-Estancia la Angostura

Lengte 84km

Hoogte meters 100mtr.

Lekker geslapen in de grote kamer. De kou viel mee. Slaapzak doet wat hij moet doen zover, mij lekker warm houden. Vandaag staat er een koppeltijdrit van 50km op het programma. Het profiel is licht omlaag lopend.  Het grote voordeel is dat er een lekkere tail wind is. De koppeltijdrit houdt in dat je een partner zoekt waarmee je dit avontuur aangaat. Zo zijn er dus ongeveer 13 paartjes gevormd die in een competitie uitmaken wie de snelste is. Mijn maatje van vandaag is Terry, een Australiër waar ik recentelijk nog een etappe mee heb gewonnen.

We kennen elkaars kwaliteiten dus al redelijk. De tegenstand komt van de volgende stellen; James/Ben en Alfred/Hardy. Zij zijn tevens de nummer 1 en 2 uit het klassement.

We starten in de omgekeerde volgorde van het klassement, dit betekent dat we als eerste van de favorieten starten. We gaan goed van start en weten, mede door de wind, een geweldig tempo vast te houden. Na de start gemiddeld rond de 48km/uur en als we warm zijn gaan we naar een gemiddelde van 54km/uur. We eindigen zelfs met een overall gemiddelde van 51,5 km/uur! Als we binnen zijn begint het lange wachten. De belangrijkste concurrenten komen echter niet verder dan een gemiddelde van 47 km/uur en ik kan er weer een mooie etappe zege bij schrijven.

Na de lunch staat er nog 30km dirt road op het programma. Deze trappen we rustig  en met wat tegenzin weg. Zo’n time trail hakt er behoorlijk in.

De camping is een positieve verrassing. Deze ligt in een mooie en windstille vallei. Zelfs de zon komt weer om het hoekje kijken en dit maakt dat ik mijn blog lekker op een bankje in het zonnetje zit te schrijven.

Tegen de avond ontstaat er nog een conflict. Max heeft zijn tent weer eens dicht bij een andere tent gezet. Hier wordt iets van gezegd en dit escaleert dan meteen. Weer een aantal mensen verdrietig en over de zeik. Max lijkt hier alleen van te genieten, wat een…….

Rob moet er nog aan te pas komen om e.e.a. te kalmeren maar deze gaat uiteindelijk ook over de flos. Zo zie je maar, het valt niet altijd mee in een groep.

 

Terry en ik

Foto Terry en mij na de etappe winst

Garmin

 

Foto Garmin met gemiddeldes

 

2014-11-27 Estancia la Angostura-Estancia la Siberia

Lengte 67km

Hoogte meters 553mtr.

Korte etappe met weinig hoogtemeters vandaag. Het is echter compleet dirt road. Het is een timing dag vandaag maar ik besluit er niet aan mee te doen, heb nog de tijdrit van gisteren in de benen. De dag begint met een lekker eitje en veul sneetjes bruin brood. Als alles gepakt en gezakt is wordt het starschot gegeven. Blijkt Michelle een lekke band te hebben, dat is meteen stressen om e.e.a. te verwisselen en te plakken. De weg voert weer over de pampas van Argentinië, dit betekent een grote open vlakte met weinig bezienswaardigheden. Weinig tot geen dieren.

Siberia op de pampasPampas

Foto pampas en Siberia op de pampas

De etappe heeft dan ook niet zoveel hoogtepunten. Het wordt doortrappen tegen de wind in. De camping heet Siberia en staat dan ook in de middel of nowhere. Tentje opzetten, douchen en soep eten is het vaste ritueel bij aankomst.

 

2014-11-28 Estancia la Siberia-Tres Lagos

Lengte 93km

Hoogte meters 550mtr.

Vandaag staat er weer timing op het programma en ik heb me voorgenomen om er aan mee te doen. Het profiel is veel off-road en licht dalend, iets dat me wel past. Na het gebruikelijke ochtenritueel geeft Rob het startschot en daar gaan we met zijn allen. Zoals inmiddels bijna gebruikelijk gaan Alfred en ik er vandoor, dit keer met Reindart. Reindart is een nieuwe Belg in het peloton. Maar na een kilometer of 30 slaat de pech toe. Ik krijg een lekke band. Alfred en Reidart rijden door en ik begin met de reparatie. Eerst pak ik mijn spare tire, maar die blijkt ook lek te zijn. Dikke pech dus. Vervolgens begin ik met plakken en vind het gat snel. Blijkt  er nog een gat in te zitten en kan ik weer van vooraf aan beginnen. Intussen passeren mij verschillende rijders. Sommige vragen of alles oke is, andere rijden door zonder iets te zeggen :-{. Als e.e.a. gerepareerd is fiets ik weer verder tot de lunch.  Hier haak ik aan bij een paar man om de overige 50 km uit te fietsen over de pampas. Dit betekent dus weer soms wind mee en soms wind tegen en verder de grote leegte van de pampas ervaren. Uiteindelijk komen we in Tres Lagos aan en vinden we de camping. Hier is ook weer geen telefoon verbinding beschikbaar en verder ook geen cafés of restaurants voor WIFI of koffie.

Gelukkig staat er op de camping en soort niet afgebouwd gebouwtje waar ik een vuurtje maak en we met een paar man de blogs weer bij gaan zitten werken.

Vuurtje stoken

Foto vuurtje stoken

2014-11-29 Tres Lagos-La Leona (ivm met tijd alleen de krabbels)

Lengte 58km

Hoogte meters 270mtr.

 

Racen met terry

Snel James en later alfred gelost

Stage winner

Grote leegte van de pampas

Wind wisselvalling

Camping bij een hotel wel winderig ivm met open vlakte

Slecht van geslapen

 

2014-11-30 La Leona-El Calafate (ivm met tijd alleen de krabbels)

Lengte 107km

Hoogte meters 816mtr.

 

 

Weer is nog steeds somber met veel wind.

Half timing, racen met Diederik

Snel James gelost

Stage winner, dicussie over cancellen ivm barry’s val

Barry gevallen

Nog steets op de pampas, de grotd leegte

Camping El Calafate dicht bij dorp

Glestjer is indruk wekkend met vallend ijs.

Eten met lekker biefstuk en wijn

 

 

Foto’s

9 Reacties

  1. Gerard van hattum:
    1 december 2014
    Hoi Joost,

    Je gaat met de week beter rijden. Op welke plaats sta je nu?
    Ik begin me wel zorgen te maken over de tijdrit in Mei.
    Ik zie gemiddelde van boven de 50 km/h daar kunnen wij alleen maar van dromen.
    Ik ga er alles aan doen om te voorkomen dat jou naam op de beker komt al gun ik het je wel natuurlijk.
    Jij bent net als ik bescheiden dus je gaat er niet heel het jaar mee opscheppen.
    Nog een maandje en het zit erop.
    wat een belevenis en wat zul je veel meegemaakt hebben.
    Ik hoor het graag als je terug bent.
    ps bij deze kan ik je een contract geven voor een plaats in team A tijdens de tijdrit in Vught.
  2. Margot & jan kemps:
    1 december 2014
    hoi Joost,jammer dat er regelmatig wrijving is in de groep. verder geniet ik elke keer van je blog en de foto's. Het einde van je reis nadert met rasse schreden !! nog veel plezier, vooral als Anita en the boys er zijn ....
  3. Toine:
    1 december 2014
    Nou Joost, je gaat steeds harder fietsen. Zat er een beer achter je aan of wil je snel weer naar de mooie gemeente Haaren.

    Op naar de de finish...............en hou je pook ook een beetje heel.

    Groetend Toine.
  4. Jos Denissen:
    1 december 2014
    Met verbazing je verslag weer gelezen.
    Gemiddelde's van boven de 50, tja daar kunnen de 50 +ers alleen maar van dromen.
    En wat maak je veel mee onderweg. Het is prachtig om te lezen, maar gigantisch mooier om het te beleven denk ik zo.
    Ik wens je nog erg veel succes met je strijdlust.
    Geniet nog zo naar het onderste puntje van de wereld.

    Groeten uit het verre Haaren,

    Jos
  5. Timmermans Eric:
    2 december 2014
    Hoi Joost,
    Met toenemende bewondering wordt er wekelijks in het peloton gesproken over je avontuur en prestaties op de fiets.Gemiddelde van boven de 50 per uur doet het ergste vrezen voor je fietsmaten in het voorjaar van 2015.Dat wordt knokken wie er in je wiel mag zitten. Fiets en lichaam heel houden dan zie ik het helemaal zitten het laatste gedeelte van je tocht.Geniet ze verder en groet.
    Eric
  6. Harry Gubbels:
    4 december 2014
    Hoi Joost ,
    Ook ik ben één van de vele stille genieters van jouw mooie verhalen van het fantastische avontuur wat jij beleeft. Stiekum zijn er best wel een aantal jaloers dat ze dit nooit gedaan hebben. Wat zul jij een fietsbenen hebben , de groene trein kijkt met angst en beven uit naar het moment dat jij weer terug keert in het peloton en ons allen een stevig poepie laat ruiken.
    Hou je karretje en jezelf nog een paar weken heel . Jij en het thuisfront zullen weer blij zijn als je weer in het gezellige HELVOIRT in je eigen mandje kruipt.
    Geniet van de laatste weken en nog veel plezier en succes.
  7. Frans en Dini:
    5 december 2014
    Hoi Joost,
    het einde komt in zicht. Niet teveel pech a.u.b. met de fiets, vooral niet in de middle of knowhere. Het zal niet gemakkelijk zijn om deze problemen allemaal op te lossen, maar je zult niet de enige zijn en een beetje creativiteit is ook nooit weg . We zullen maar zeggen op voorhand maar vast zeggen: eind goed, al goed. Nog even en je bent er (voorzichtig met vuurtje stoken!).
    Frans en Dini.
  8. Martin van der meijden:
    7 december 2014
    Ha die Joost,
    Vorige week met Rianne en aantal familieleden op en neer naar den Bosch gewandeld dus vandaar dat er vorige week geen verslag was.
    Vandaag zondag 7 december weer een ronde gereden alleen het aantal deelnemers was maar 4, ondanks dat het weer toch redelijk was.
    Dus Joost we zijn blij wanneer je terug bent want dan hebben we niet alleen een brede rug maar ook een vaste kracht voor zondag.
    Omdat we maar met weinigen waren, heb ik vanaf het begin met de rest (Marc, Marc Vught en Frans) meegedraaid.
    We draaiden een mooi tempo ondanks de wind, tot in Loon op Zand ging het goed.
    We moesten wel in de bochten rustig aan doen omdat het op sommige plekken glad was door aan vriezing.
    In een scherpe bocht richting Helvoirt ging Marc Vught er vrij stevig door en omdat er 100m voor ons ook een groep fietste zette hij meteen flink aan.
    Omdat wij toch een beetje voorzichtiger waren hadden we meteen een gat van 30m en omdat ik de gelukkige was in tweede positie mocht ik het weer dicht fietsen.
    Ik fietste het dicht (zonder hulp van collega fietsers) maar toen ik er bij was had dat zoveel energie gekost dat ik er meteen af moest en toen kwam vriend Marc er meteen overheen en fietste door......... Dank je !!
    Maar uiteindelijk voelde hij zich toch een beetje schuldig en wachtte toch.
    We zijn toen met zijn drieën naar Helvoirt gefietst want Frans was er toen al een tijdje af. Heb toen geen meter meer kopwerk gedaan uit wraak.
    Totdat we op ongeveer 50m voor de streep kwamen en dacht en nu gaan.........de kracht waarmee ik weg spurtte was zo groot dat "de heren" daar geen antwoord op wisten en daar was de verdiende overwinning.
    Volgens onze Marc uit Helvoirt was het een gestolen overwinng maar ik vond het een tactisch sterk gereden koers :-)
    Over sterk gereden gesproken Joost, jongen waar ben je toch allemaal mee bezig, het is dat we de bewijzen zien anders zouden we het niet geloven.
    Joost deze laatste weken nog veel succes en plezier en tot volgende week.
    Groetjes Martin
  9. Marion van Asseldonk:
    8 december 2014
    Het einde van jouw monstertocht komt in zicht en ook jij weet; de prijzen worden op het laatst verdeeld. Zoals je uit het verhaal van Martien gelezen hebt, was het afgelopen zondag ook weer raak: 2 honden vechten om een been, de derde gaat er mee heen. "Ik zit er helemaal doorheen zegt Martien", maar de Gijzel komt in zicht, en Tinus krijgt weer vleugels. Een oude vos verliest wel zijn haren, maar niet zijn streken !!!
    Ik lees ook uit de verhalen dat Gerard aan het lobbyen is voor het A team in Vught. Ik heb het idee dat ze toch een beetje knijp hebben voor komend jaar. Maar ja, laten we eerlijk zijn; wij met een gemiddelde leeftijd van 55, hun met een gemiddelde leeftijd van 45: dan doet de groene brigade het nog niet zo slecht. Volgend jaar rekenen we op een PR want jij in deze blakende vorm...dat moet lukken.
    Nou Joost, het einde is in zicht, houd vol, geniet er nog van, ook als Anita en de kinderen komen en tot de volgende keer.